De sneeuw dwarrelt zachtjes naar beneden terwijl ik dit schrijf. En wat vind ik dat toch leuk. Even denk ik niet aan wat die onschuldige vlokjes morgen voor de trein zullen betekenen. Of dat Fleur naar school brengen meer op schaatsen zal lijken. Voor nu veranderd mijn voortuin in een winterwonderland. Is alles met een dun laagje wit bedekt. Ik hou ervan!

Fleur was gisterochtend ook zo ontzettend blij dat er een iniemini laagje sneeuw lag. Ze besloot spontaan het ontbijt en douche over te slaan, zodat ze lekker even naar buiten kon. En ook Brownie genoot met vol teugen. Hij eet sneeuw, likt sneeuw en speelt met de sneeuw. Lijkt mij toch vooral heel erg koud, ik moet er niet aan denken een hapje sneeuw te nemen. Warme chocolademelk lijkt me nu veel toepasselijker.

Niets is heerlijker dan de eerste te zijn, die door de sneeuw loopt. Gisteravond liet ik Brownie uit. Pas toen ik de voordeur opendeed, zag ik dat het best hard sneeuwde. Ik zat zo in Wie is de Mol? dat ik niet meer naar buiten gekeken heb. Kev lag op dat moment al te slapen (en dat op zaterdagavond 😉 ). Ik besloot een extra groot rondje te lopen.

Ik hou van het knisperende geluid als je door de sneeuw loopt. Het heeft een magisch effect. Alles ziet er mooier uit, de bomen, een oud kerkje, maakt niet uit wat. Ik had het niet eens koud en dat terwijl ik normaal gesproken toch best een koukleum ben. Ook Brownie vermaakte zich prima. Al was ie het laatste stuk best een beetje bang. Maar dat zou ook kunnen, omdat ik er toen als een enge Frosty the Snowman uitzag. Capuchon op en m’n rode sjaal leek meer op een witte baard.

Sneeuw is in het weekend heel leuk, maar stiekem hoop ik dat het morgen weer verdwenen is. Naar school schuifelen dat kan nog best, maar laat die trein gewoon rijden. Anders kom ik nooit in Rotterdam :p .

Vind je de sneeuw ook zo leuk of hou je er juist helemaal niet van? Heb je lekker met je kindje gesleed of zat je op de bank met een dekentje?

Liefs,

Frederique