Na lang wikken en wegen hebben we besloten ons gezinnetje uit te breiden. En dat ging een stuk sneller en makkelijker dan we aanvankelijk gedacht hadden. Waar anderen maanden moeten wachten, eindeloos moeten zoeken, was het bij ons in een keer raak. Fleur is zielsgelukkig met haar nieuwe broertje. Maak kennis met onze nieuwste lievelingsknuffel: Brownie. Een lief wollig hondje met bruin krulletjes haar en een wit puntje aan het eind van zijn staart.

Kevin wil al zo lang ik me kan herinneren een hond. Ik was juist degene die de boot afhield. Kevin heeft me tijdens mijn zwangerschap voor de gek gehouden toen hij zei dat hij een puppy gekocht had. Mede dankzij al die hormonen raakte ik compleet in paniek, want hoe zag hij dit voor zich? Een baby, waar ik toen der tijd helemaal geen verstand van had en al spannend genoeg vond en dan ook nog eens een hondje die in het begin ook overal poept en plast. Na mijn razernij zei hij maar snel dat het toch gewoon een grapje was.

Maar toch begon het van het voorjaar een beetje te kriebelen. Stiekem leek het me toch wel heel leuk om een hondje te hebben. Bij mij thuis hadden we vroeger katten, waar ik gek op was, maar bij Kev hadden ze een hondje. En ik vond het toch wel heel leuk om samen met Chloe te lopen. Ik zei tegen Kev dat ik nu wel klaar was voor een hondje, Fleur is immers al een tijdje uit de luiers ;). Halverwege juli liet hij me een foto van een puppynestje zien en ik was op slag verliefd op het chocolade bruine hondje dat in het midden van de foto stond. Na een paar dagen goed nadenken, besloot ik om op een woensdagavond rond 17.00 uur te bellen. De eigenaresse vertelde me dat het hondje nog beschikbaar was en dat we dezelfde avond nog mochten langskomen. Ik maakte snel eten, we haalden wat hondenspulletjes bij Kev z’n ouders op en reden richting Amsterdam, ja ons hondje woonde niet echt in de buurt.

We kwamen aan bij een grote villa met gigantische tuin en binnen een mum van tijd waren we alle drie verliefd op dat bruine hondje. We hoefden dan ook niet lang na te denken, dit hondje ging met ons mee naar huis. En aangezien hij al acht weken was, mocht ie gelijk met ons mee. Dus zo zaten we om 21.00 uur in de auto met een puppy erbij. En aangezien ie net zo zoet en bruin was al het koekje, besloten we hem Brownie te noemen.

Dat we iets korter op de roze wolk zaten dan ik had gedacht, viel even tegen. Want lieve lezers een puppy is echt niks anders dan een los lopende baby zonder luier. Stond ik dan de eerste nacht met Brownie bij een boom, hij had geen idee wat hij moest doen, maar ik ook niet. We zijn inmiddels zes weekjes verder en helemaal op elkaar ingespeeld. Brownie is al aardig zindelijk en is het liefste hondje die ik ken. Fleur is stapelgek op hem en hij is haar lievelingsknuffel geworden. Ze mist papa en mama tegenwoordig niet meer, maar Brownie ;). Ook zitten we sinds een maand op puppycurus, vind ik wel zo prettig, aangezien ik nul verstand van honden had.

We zijn ontzettend blij met onze gezinsuitbreiding. En zeg nou zelf, ziet ie er niet uit om op te eten?

Liefs,

Frederique