Och, och wat is het toch lastig om drie jaar te zijn. Je kunt al zoveel dingen zelf, lopen, praten, plassen, maar nieuwe dingen leren blijft lastig en vermoeiend. Het liefst willen de eigenwijze peuters gelijk alles zelf kunnen. En doordat niet alles in een keer lukt, heb ik regelmatig met een gefrustreerde peuter te maken. Wat grappige situaties oplevert, al is erom lachen misschien niet het beste idee. Fleur wordt namelijk alleen maar kwader en kwader.

Zoals laatst, Fleur wilde graag zelf haar sokken aantrekken, wat ontzettend lastig bleek te zijn. D’r tenen wilden niet meewerken, waardoor ze steeds gefrustreerder en gefrustreerder werd. Ik zei: ‘als je rustig blijft, gaat het echt een stuk makkelijker’. Nog geen minuut later klonk het boos door de huiskamer: ‘nu ben ik rustig en dan lukt het nog niet!’ Ik heb geleerd dat lachen ab-so-luut een no-go is. Wat je wel kan doen? Je kindje prijzen voor het proberen en ze een beetje op weg helpen. Het is niet de bedoeling dat je gelijk die hele sok aantrekt, maar dat je bijvoorbeeld samen het stukje bij de tenen doet en dat ze daarna de rest zelf doen.

Het is natuurlijk niet zo dat als je een paar keer gezegd hebt, dat rustig blijven beter werkt dan boos worden, het niet meer voorkomt. Maar het leert ze wel dat frustratie niks oplevert en dat je beter nog eens kunt proberen. Of om te vragen of papa en mama even willen helpen. Want weet Fleur eindelijk hoe ze zelf haar sokken aan kan trekken, wil ze wel wat anders uitproberen. Het is ongelofelijk hoe snel peuters nieuwe dingen leren. Twee weken geleden had Fleur de grootste moeite om haar trui uit te trekken als we naar bed gingen. Na een paar keer samen doen, heeft ze het helemaal door. Aankleden is een ander verhaal, maar ze hoeft ook weer niet te snel zo groot te worden. Ze blijft natuurlijk wel mijn kleine meisje.

Liefs,

Frederique