Een aantal van de foto’s herken je wellicht, maar andere heb je nog niet eerder gezien. Wat hebben alle, maar dan ook echt alle, onderstaande foto’s met elkaar gemeen? Los van het feit dat Fleur op elke foto staat 😉 Bij de ene foto kun je het heel goed zien, maar bij een andere moet je goed zoeken. Toch staat iets er telkens weer op. Heb je al een idee? Valt je al iets op aan de foto’s? Ik zal je een hint geven, het is geel.

Het is Bumba! Wie? Bumba de kleine gele knuffelclown. Onder kinderen is Bumba een echte ster. Met een eigen programma en een theatertour. Geloof me ik kende hem ook niet voordat ik Fleur had, inmiddels is het gele clowntje niet meer weg te denken uit ons gezin. Fleur kreeg haar Bumba samen met een dvd van de clown van mijn broer en Elifa voor haar eerste verjaardag. In eerste instantie vond ze de knuffel wel leuk, maar niet bijzonder. Maar na het zien van de dvd was Bumba het helemaal.

Bumba gaat, nee MOET overal mee naar toe. Het is zonder twijfel al twee jaar lang haar lievelingsknuffel. Bumba gaat mee naar de supermarkt, mee uit winkelen, mee naar familie, mee uit eten, mee naar de speeltuin en uiteraard mee naar de Bumba show. Ook was Bumba er bij toen we naar Frankrijk, Italië en Spanje gingen. Ja Bumba heeft al veel van de wereld gezien. En al wordt ie soms vies of stinkt ie een beetje, de wasmachine lost alles op. Al is Fleur het daar lang niet altijd mee eens.

Als slimme ouders kochten we vrij snel een tweede Bumba. Knuffels raken nog wel eens kwijt, gaan kapot of verdwijnen heel plotseling kan ik uit eigen ervaring zeggen. Maar Fleur kreeg door dat er nog een Bumba in huis was. Dus niet veel later sliep ze elke avond met twee Bumba’s. We hebben afgesproken dat als we weggaan er 1 Bumba meegaat. Tenzij mevrouwtje uit slapen gaat, dan moeten ze uiteraard allebei mee.

Ik kan me trouwens helemaal inleven in Fleur. Ik had vroeger een knuffel, genaamd Ballie, die ook overal mee naar toe moest. Ik weet nog wel dat mijn ouders een keer terug naar het Kralingse Bos zijn gereden, omdat ik zeker wist dat ik Ballie daar verloren was. En ja hoor, met Ballie gingen we terug naar huis. Met mij is het allemaal goed gekomen, al was ik 12(!) jaar, toen het over was met Ballie. De kleine restjes van de ronde knuffelrammelaar die het ooit was, zitten nu in een klein doosje. Ballie echt wegdoen, kan ik niet. Het zou me niets verbazen als Fleur ooit ook een rest geel in een mooi klein doosje doet.

Liefs,

Frederique