Afgelopen woensdag vertelde ik al in het kort hoe mijn zwangerschap verlopen is. Vandaag zal ik in het kort over mijn negen speciale maanden vertellen. Waar had ik last van? Wat waren mijn guilty pleasures? En is zo’n grote buik echt zo vervelend? Ik vertel je alles over hoe ik het ervaren heb.

Maand 1 tot 3
Van de eerste drie maanden heb ik weinig meegekregen, doordat ik toen nog niet wist dat ik zwanger was. Een zwangerschapstest bewees mijn vermoedens. Na een bezoek aan de verloskundige bleek ik al drie maanden in verwachting te zijn. Dat was een stuk langer dan ik verwacht had. In di eerste drie maanden had ik eigenlijk alleen last van ochtendmisselijkheid. Dat duurde tot klokslag 12 uur en dan was het als sneeuw voor de zon verdwenen.

Wat me opviel toen ik zwanger, waren de hoeveelheid vrouwen die zwanger waren. Overal, maar dan ook overal zag ik zwangere vrouwen of vouwen met baby’s in de kinderwagen. Die waren me eerder niet zo opgevallen.

Maand 4 tot 6
Die ochtendmisselijkheid duurde ongeveer tot ik vijf maanden zwanger was. Dat betekent niet dat ik elke ochtend boven de wc hing, maar ik was wel vaak misselijk. Net toen de verloskundige me vertelde dat ik voor de misselijkheid iets kon krijgen, hield het op. In deze periode was ik vaak moe. Ik hield van middagdutjes doen en deed deze dan regelmatig als er toch niemand thuis was. Een mensje in je buik laten groeien, was vermoeiend.

Ook werd rond maand vijf eindelijk een rond buikje zichtbaar, wat er duidelijk op wees dat ik zwanger was. Sommige vrouw hebben tijdens de zwangerschap zin in augurken, dat is tenminste nog gezond. Ik aan de andere kant, had alleen maar trek in ijs, chips en chocola. Ik dacht, aangezien ik toch al aan zou komen van de baby, dat die extra ijsjes en zakken chips niets uit zouden maken. Wat was dat een fout zeg, want die kilo’s vlogen er echt niet zo gemakkelijk af. Het eten was een stuk makkelijker. Mijn guilty pleasures van toen? McFlurry’s en Nibbits chips, daar kon je me letterlijk voor wakker maken. Het maakte niet uit hoe laat het was, ik kon het altijd en overal eten. Wie zegt er immers nee tegen een zwangere vrouw?

Maand 7 tot 9
De laatste periode was ook de meest ongemakkelijke periode. Door de dikke buik, kon ik niet meer op mijn buik slapen. Iets wat ik voor mijn zwangerschap altijd deed. Daarnaast moest ik een paar keer per nacht naar de wc. Om gek van te worden, leuk zeg zo’n baby die op je blaas drukt. Ik weet nog zo goed dat ik in de douche stond en naar beneden keek en mijn voeten niet meer zag. Die waren ergens verstopt onder mijn buik. Benen scheren, je teennagels lakken, schoenen met veters aandoen, dat is lastig als je zwanger bent. Maar je wilt er ook niet onverzorgd uitzien als je aan het bevallen bent. Dus gingen m’n benen en voeten alle kanten op, als ik erbij wilde.

En ten slotte nog de stemmingswisselingen, o die arme Kevin. Het ene moment nog zo gelukkig, om vervolgens heel kwaad te worden als er iets niet ging zoals ik wilde. Ik was ook heel emotioneel, Kevin hoefde maar iets onaardigs te zeggen of ik was al aan het huilen. Die hormonen waren ook een fijn excuus, sorry kan ik niks aan doen komt door al die hormonen. Ja die heb ik een aantal keer gebruikt.

De bevalling laat ik over voor een andere keer, want daar kan ik ook nog heel wat over schrijven 😉

Liefs,

Frederique