Uit het niets is het ineens, pats boem, over. Je kan het niet aan komen zien, maar je weet als ouder zijnde dat het een keer gaat gebeuren. Het is helaas onvermijdelijk. De mensen om je heen zeggen dat het maar een fase is. Wel een waar je dus mooi even doorheen moet. Je vraagt je misschien af waar ik het nu weer over heb, het gaat over de ellende die groente eten heet of beter gezegd het NIET eten van groente.

Het begon allemaal zo mooi, die eerste hapjes die Fleur at waren heerlijk. Al is dat wellicht moeilijk voor te stellen, aangezien het uit een potje komt en het echt niet lekker ruikt. Behalve de fruithapjes dan. Maar gepureerde broccoli, worteltjes of spinazie, alles vond Fleur gewoon echt lekker. Ook de eerste hapjes die niet uit een potje kwamen, waren een feestje. Maar aan dat feestje kwam abrupt een einde. Want uit het niets lust ze ineens geen eten meer dat groen, rood, geel of oranje is. Precies alle kleuren die groente maar kan hebben.

Vond Fleur als baby kleine snoeptomaatjes heerlijk, at ze makkelijk een schaaltje van leeg, nu gruwelt ze alleen bij het idee al. Voor er ook maar iets op haar bordje ligt, vraagt ze al: ‘mama ik hoef toch geen groente te eten, dat lust ik echt niet’. Maar Kevin en ik geven niet zo makkelijk op, waardoor avondeten af en toe een heuse strijd is. Ik vind dat ze op z’n minst iets kan proeven, voordat er met een smerig gezicht wordt gezegd dat iets echt heel vies is. Ik moest vroeger ook alles proeven, al vond ik dat soms echt niet leuk, tegenwoordig lust ik heel veel en vind ik het leuk om nieuwe dingen te proeven of te maken. Ik hoop dus als Fleur ouder is dat ze veel dingen, inclusief groente gewoon lust. Het lijkt me niks als ik voor iedereen apart iets moet klaarmaken, wel boontjes voor Kevin, maar voor Fleur spinazie, omdat ze boontjes niet lust. Dat zeg ik nu, wie weet hoe ik daar over een paar jaar over denk. Al bof ik ook zeker met Kevin, die een ware vuilnisbak is, die lust werkelijk alles. En eet ook alles op, als iemand niet meer hoeft, gaat het naar Kevin.

Maar terug naar Fleur die besloten heeft geen groente meer te eten. Waar het vandaan komt is een raadsel, uit het niets besluiten ze (het is een ware sekte ;)) van het een op het andere moment geen groente meer te eten. Het leek wel of het afgesproken werk was, want ons buurmeisje at ook ineens geen groente meer. Zou er een babycode voor bestaan? Jongens vanaf nu eten we allemaal, ja allemaal, geen groente meer. Achja, hopelijk is het echt maar een fase en zijn we er snel doorheen. Want die discussies aan tafel, hoe lachwekkend af en toe ook, het is veel gezelliger zonder.

Liefs,

Frederique