Tot nu toe ging alles helemaal goed bij ons thuis. Geen vuiltje aan de lucht, tot vanmorgen, toen ik een dief in huis betrapte! Niet zomaar een dief, maar een heuse snoepjesdief. Ik was boven toen een lief stemmetje me van af beneden vroeg of ze misschien een snoepje mocht. Ik zei dat ze een snoepje mocht pakken en dat ik er zo aankwam. Eenmaal beneden had mevrouwtje een snoepje in haar mond, maar er was ook iets vreemds. Op haar buik was een bobbel te zien. Fleur probeerde die heel nonchalant te verbergen door haar handjes er voor te houden, maar het was al te laat.

Ik vroeg haar: ‘wat heb je onder je trui zitten?’ Met een ernstig gezicht zei ze dat er niks onder haar trui zat en keek ze de andere kant op. Zelfs toen er een krakkend geluid onder haar trui vandaan kwam, bleef mevrouwtje ontkennen. Er zat echt niks onder die konijnentrui. Ik moest er stiekem toch wel een beetje om lachen.

Ik gaf Fleur twee opties. De eerste was, eerlijk zeggen wat ze verstopt had en dan mocht ze (wat het ook was) houden of ze kon het terug in de la leggen. D’r trui ging gelijk omhoog, gevolgd door haar hemdje en met een pruillipje werd een zakje Frozen koekjes tevoorschijn gehaald. Ze probeerde nog even verbaasd te reageren, alsof ze echt niet wist dat er koekjes in haar trui zaten. Maar dat was al te laat. Ze vond het even schrikken, maar boos kon ik er niet om worden. Ze zei dat ze het niet meer zou doen, maar ik ben benieuwd of ik morgen weer een snoepjesdief in huis betrap 😉

Liefs,

Frederique